In navolging op onze eerdere column over PAS of ouderverstoting zullen we het hier kort hebben over acties die je als verstoten ouder zou kunnen ondernemen.
Een groot verschil in aanpak ligt in de leeftijd van het betreffende kind. Het maakt nogal wat uit of je te maken hebt met een kind van 8 of een puber van 17, denk hierbij niet alleen aan gesprekstoon maar bijvoorbeeld ook aan de invloeden van buitenaf, zoals vriendjes, familie of zelfs tv.
Communicatie is essentieel
Wat echter bij elke leeftijdscategorie het allerbelangrijkste is, is communicatie. Het ontstaan van PAS begint ergens en zodra er vanuit de verstoten ouder geen communicatie meer plaatsvindt krijgt het verstotingsgedrag alle ruimte om zich te ontwikkelen. Dit is een situatie die je als ouder per definitie wilt voorkomen.
Een kind dat, op welke leeftijd dan ook, te kennen geeft geen contact meer te willen bedoeld in de meeste gevallen te zeggen dat het dat juist wel wil. Er direct op antwoorden met een ‘oh ok, ik respecteer dat’ wordt bij de meeste kinderen juist ervaren als een ‘mooi, ik hoef jou ook niet meer te zien.’
Vaak is er sprake van een kind dat heel hard roept geen prijs te stellen op contact of aandacht van de niet-verzorgende ouder, maar is dit eigenlijk een schreeuw om aandacht, de roep om moeite te doen. Hoe harder een kind van zich afduwt hoe meer het eigenlijk wenst dat diezelfde ouder wél moeite doet en vecht voor dat zelfde contact dat wordt afgewezen.
Het is moeilijk om hier als ouder doorheen te prikken omdat juist kinderen en jongeren hier heel ver in kunnen gaan en heel fel in dit gedrag kunnen zijn. Wat met name de pubers eigenlijk bedoelen is: ‘ik stuur je weg, doe moeite voor mij en laat zien dat je écht om mij geeft en voor mij vecht.’ Laat je als ouder dus nooit wegsturen.
Blijf altijd interesse en belangstelling tonen
Als het eenmaal zo ver is gekomen dat er geen contact meer is, bijvoorbeeld omdat de verzorgende ouder de omgangsregeling dermate frustreert of omdat het kind echt niet meer wil langskomen, blijf dan toch proberen om dit contact te houden. Blijf bellen, blijf geïnteresseerd en blijf belangstelling tonen. Met de huidige multimedia is het in de meeste gevallen niet heel ingewikkeld om te zien wanneer er bijvoorbeeld sportwedstrijden zijn of schooloptredens. Bezoek deze, laat je aanwezigheid zien, ook als het kind te kennen geeft hier geen prijs op te stellen. Toon je belangstelling en laat je niet uit het veld slaan. Stuur geregeld een WhatsApp, een sms, een email. Overdrijf dit niet maar blijf wel op deze manier tonen dat je echt moeite doet.
De rol van school
Een school is verplicht om beide ouders op de hoogte te houden van de omstandigheden en vorderingen van een leerling, dit is niet voorbehouden aan de verzorgende ouder en je bent dan ook niet afhankelijk van de informatie die de andere ouder aan je doorgeeft. Ga actief op bezoek bij school en maak een afspraak bij de begeleider van je kind, vraag om op de hoogte gehouden te worden maar wacht niet af tot je enkel de rapporten krijgt. Ga ook zelf geregeld langs en dat betekent meer dan enkel de ouderavonden. Leg de situatie uit en vraag om informatie over je kind, een goede school zal hier het belang van inzien en daar aan meewerken.
Probeer altijd het contact op een luchtige en niet te zware beladen manier op te zoeken. Juist je aanwezigheid op een sportveld, schoolmusical of familiefeestje is een stuk makkelijker en veiliger voor je kind dan een ruzie sfeer aan de deur met je ex partner waarmee je allang niet meer on speaking terms bent. Ook de onderlinge situatie tussen ex partners heeft enorme invloed op hoe je kind de omgang met jou ervaart en kan ervoor zorgen dat het daarom kiest voor geen omgang, simpelweg uit angst voor de ruzietoon tussen zijn of haar ouders, wees je daar van bewust.
Geen standaard oplossing of aanpak
PAS heeft enorme invloed op kinderen en verstrekkende gevolgen tot op late leeftijd. Sinds enkele jaren wordt dit beeld erkend en hebben ook instanties zoals kinderbescherming en rechtbanken zich hierop gestort. Helaas bestaat er nog geen kant en klare oplossing voor het probleem en komen nu pas de schrijnende gevallen naar boven van volwassenen die in hun kindertijd een ouder hebben verstoten.
Elk kind en elke situatie is uniek en er is geen one size fits all oplossing. Wat wel van belang is, is de realisatie dat elk kind recht heeft op een vader en een moeder, ook na een scheiding en dat beide ouders zich daar voor moeten blijven inzetten.
Heb jij te maken met PAS? Laat in een reactie hieronder weten hoe je hiermee omgaat en/of waar je tegenaan loopt.
Geef een reactie