Ooit ontmoette ik iemand die tijdens een enorme depressie als ‘tip’ van haar schoonmoeder kreeg om maar gewoon even een middagje lekker te gaan shoppen, dan zou ze als vanzelf weer beter voelen. Waarschijnlijk redelijk overbodig om te melden dat een paar uur geld uitgeven als je zeer depressief en suïcidaal bent, niet echt de juiste oplossing is. Toch lijken mensen geregeld dergelijke tips te moeten geven als hulp bij een depressie, hoe ernstig de situatie van iemand ook is.
Nu is dit natuurlijk een onzin oplossing maar het is op zich wel begrijpelijk waar het idee vandaan komt, of beter gezegd, de wens om iets dergelijks als tip te geven. Op het moment dat iemand hardop uitspreekt in een depressie te zitten of zich serieus niet goed meer voelt en wel op het niveau dat iets verder gaat dan een baalmoment vanwege de regen tijdens je tennis middagje, weten de meeste mensen eigenlijk helemaal niet hoe ze moeten reageren. Ze willen je helpen maar kunnen dat niet, want hoe moet je iemand uit een depressie helpen. Ze willen bovendien ook een snelle oplossing bieden, liefst ter plekke op dat moment maar ja, dat gaat ook al niet bij een depressie of zwaar depressieve gevoelens.
Op dat moment kunnen ze maar 1 ding bedenken en dat is dat een depressie een negatief gevoel is, een vervelende gedachte. Hulp wordt dan gezocht in het tegenovergestelde, dus een positieve gedachte of een leuke actie. Een middagje shoppen voorstellen ligt dan voor de hand, net als het dagje in een luxe spa als je zojuist te horen hebt gekregen dat je een terminale ziekte hebt.
Schijnoplossingen
Het is precies dat; een schijnoplossing maar wel een oplossing die voor de gever van deze gouden tips goed voelt. Deze heeft dan namelijk het gevoel er toch op gereageerd te hebben dus tijd en aandacht aan de persoon in kwestie besteed te hebben, heeft actief meegedacht aan een praktische uitwerking van de oplossing van het probleem en het belangrijkste van al, hij of zij kan weer verder. Verder met het leven, met de dagelijkse beslommeringen en andere vrienden of familieleden.
Maar een depressie of een burn out is natuurlijk niet op deze manier echt op te lossen. Het is ook niet aan de toehoorder, in het genoemde voorbeeld de schoonmoeder, om de depressie op te lossen, dat kan ook simpelweg niet.
Wat wel erg belangrijk is voor de persoon in kwestie, is gehoord te worden. Voor iemand met een depressie hier hardop uitspraken over doet, is de situatie al enige tijd gaande. Het duurt een tijd voor iemand dit aan zichzelf kan toegeven, laat staan aan de buitenwereld. Op het moment dat hier geen serieuze reactie op komt, wordt de persoon bevestigd in het gevoel niets waard te zijn, niet belangrijk te zijn. De depressie wordt enkel versterkt en hij of zij past wel op er nog eens iets over te noemen, met alle gevaren van dien. Luister dus naar iemand die begint over depressieve gevoelens. Wees hierbij reëel, zoals eerder gezegd, een depressie is iets volslagen anders dan een baalmoment maar de meesten kunnen dit onderscheid uitstekend maken.
Geen oplossingen, wel begrip
Draag geen oplossingen aan, uit niets aan mogelijke concrete ideeën of te ondernemen acties, dat is niet waar iemand op dit moment op zit te wachten en dat is geen hulp bij een depressie. Neem het serieus, neem de tijd, luister goed en probeer zo af en toe iets van wat je gehoord hebt samen te vatten zodat het ook duidelijk wordt dat je het begrijpt of hoort. Meer is er eigenlijk niet nodig. Je kunt op een ander later moment een suggestie doen voor professionele hulp maar probeer deze niet zelf te bieden, het zal niet werken. Hulp bij een depressie is een serieuze onderneming waar niet licht over gedacht moet worden, dat doe je er niet even bij als familielid of vriendin. Wat het allerbelangrijkste is, is dat je opstelt als datgene wat je bent; familie of vriend, gedraag je daarnaar, luister, neem de tijd, wees een vriend.
Geef een reactie