Over keuzestress hoor je tegenwoordig geregeld. Het begint al in de supermarkt waar er te veel keuze is. Een simpel bordje pasta is niet meer mogelijk, de vormpjes, de voedingswaarde, de kleur, de verpakking, allergeen, biologisch, alles kan en precies dat maakt dat mensen soms een kwartier lang het ene na het andere pak pasta in hun handen staan om uiteindelijk voor diepvriespatat te kiezen. Daar heb je overigens net zoveel keuze, net als in rijst, andere graansoorten of noedels. Je kunt het allemaal beter gewoon laten staan, sowieso gezonder vanwege de aanwezigheid van toegevoegde suikers, chemicaliën en smaakversterkers maar dat is een ander verhaal.
Keuzespijt is iets waar je veel minder over hoort en al helemaal bij de beslissingen in het leven met vergaande gevolgen. Niemand wil graag spijt hebben, spijt betekent namelijk dat je het verkeerd gedaan hebt, fout gedacht en mis gesprongen. Spijt van kinderen krijgen, van trouwen, van samenwonen, van een baan, een huis, een vriendschap of het beëindigen van al die zaken. Toch is spijt geen verkeerde emotie, mits je deze goed interpreteert.
Spijt hebben is niet verkeerd
Mensen hebben al snel de neiging om spijt van iets te zien als iets dat ze verkeerd hebben gedaan en als ze het over zouden kunnen doen, anders zouden doen. Maar dat is wel erg makkelijk gezegd, het anders doen als je het over kon doen. Want wat zou je dan precies over doen, hoe en waarom? Het begint met de reden dat je in de eerste plaats ergens een besluit over nam. Waarom trouwde je de persoon die je hebt getrouwd? Misschien dat je nu na 25 jaar geen idee meer hebt waarom je eigenlijk nog bij je partner bent, maar toen je besloot de bruiloft te organiseren wist je dat wel. Er was iets in hem of haar dat ervoor zorgde dat je op dat moment altijd dat gevoel wilde houden. Voor de 1 is dat liefde, warmte en voor de ander is dat geborgenheid en zekerheid. Hoe dan ook, er was een reden om de sprong te wagen. Als je 25 jaar later denkt dat je het anders zou doen als het kon is dat natuurlijk erg makkelijk denken, met de wetenschap en kennis van 25 jaar lang samenleven met deze persoon. Precies dat is waar het mis gaat met dergelijke gedachten. Je hebt ooit een besluit genomen met de kennis en ervaring die je op dat moment had, niet de kennis en ervaring die je nu vandaag hebt. Het leven achterwaarts leven is wel zo makkelijk, maar helaas weinig realistisch.
Je zou het niet anders doen
Hoe graag je ook zou willen, als het mogelijk zou zijn om terug in de tijd te gaan en al je beslissingen te herzien, dan zou dat enkel zin hebben met de toevoeging van meebrengen van je huidige kennis. Zou het ooit mogelijk zijn om weer je jongere zelf te worden, dan zou je hoogstwaarschijnlijk exact dezelfde beslissingen nemen en keuzes maken, simpelweg omdat je dan niets meer of minder weet dan de eerste keer dat je die keuzes maakte.
De volgende keer dat je verzucht dat je het allemaal anders had willen doen en een diep gewortelde spijt van binnen voelt? Laat dat spijt gevoel maar los, je hebt gedaan wat je kon doen en hoe je het kon doen, niets meer of minder.
Geef een reactie