Discussies over verschillende taken binnen een relatie worden al snel gekoppeld aan het al of niet gelijkwaardig zijn aan elkaar. Is er sprake van een traditionele rolverdeling waarbij de man overdag aan het werk is en de vrouw het huishouden doet, dan wordt er al snel gesproken van een afhankelijkheid en ongelijkwaardigheid binnen relaties. Dat hoeft echter helemaal niet het geval te zijn.
Financiële afhankelijkheid
Ongelijkwaardigheid binnen relaties blijkt al snel te gaan om financiële afhankelijkheid. Als slechts 1 partij binnen de relatie buiten de deur werkt voor het geld en de ander heeft geen inkomsten van buiten dan is hier, zo vinden velen, sprake van financiële afhankelijkheid. Maar wat als dit nu een hele bewuste keuze is en de ene partner de ander juist door zich niet op de externe werkvloer te begeven er voor zorgt dat de andere partner dit wel kan en daarmee dus feitelijk die inkomsten zeker stelt. Is er dan nog steeds een financiële afhankelijkheid? Afhankelijkheid, zeker, maar binnen een relatie is dit eigenlijk altijd al een zekerheid. Zonder de ander immers geen relatie aangezien je je in je eentje per definitie niet in een relatie bevindt toch? Getrouwd zijn zonder echtgenoot is wat moeilijk tenslotte.
Verschillende rollen
Een gezamenlijk afgesproken rolverdeling hoeft niet persé een ongewenste afhankelijkheid en daarmee een ongelijkwaardigheid te betekenen. Een dergelijke situatie kan tijdelijk zijn, denk aan ziekte of zwangerschap, maar kan ook langdurig zijn, als blijkt dat de wederzijdse afhankelijkheid succesvol is.
Vaak wordt hiermee gekeken naar vroegere situaties waarbij de vrouw zodra ze trouwde niet meer mocht werken. Of het hoorde niet en werd ontmoedigd. Ze had vaak geen opleiding, geen keuze en geen enkele mogelijkheid. Trouwen was hoe zij in haar inkomsten en onderhoud voorzag. Er was sprake van een ongelijkwaardige situatie omdat de man in kwestie vaak wel een opleiding had genoten, een externe werkkring en daarmee ook een externe vrienden- en kennissenkring. Kortom, een leven buiten het gezin. De vrouw kon nauwelijks meepraten. Niet omdat ze niet wilde maar door het gebrek aan opleiding, scholing en werkervaring. De verhoudingen groeien al snel scheef met alle gevolgen van dien. Een stel zat na een aantal jaren niet meer op 1 lijn en zelfs de sterkste liefdes hebben het dan zwaar om te overleven.
Bewuste keuze
Maar tegenwoordig ziet zo’n relatie er heel anders uit. Als hier 1 van de partners stopt met werken is er vaak toch een vergelijkbaar leven. Beide partners hebben gedegen scholing, een opleiding, een vriendenkring buiten de deur en volwaardige werkervaring. De relatie is gelijkwaardig en op het moment dat 1 van de partners het roer omgooit (bewust door bv zwangerschap of gedwongen door ziekte) stopt deze gelijkwaardigheid niet opeens. Beide partners zitten nog steeds op 1 lijn, ze geven echter op verschillende wijze invulling aan hun leven. De gelijkwaardigheid is al opgebouwd en wordt niet plotseling van tafel geveegd omdat er een wijziging optreedt in invulling van het dagelijks leven. Financiële afhankelijkheid? Misschien, maar zeker niet per definitie. Er hoeft geen sprake te zijn van opoffering van de financiële zelfstandigheid. Enkel een herinrichting van de wijze waarop het gezin als geheel in haar inkomsten voorziet.
Welk gevoel
Het belangrijkste echter is misschien nog wel wat de gevoelens bij herinrichting zijn van beide partners. Als 1 van de partners het gevoel heeft dat de ander minder is moet je jezelf afvragen of de herinrichting een goed idee was. Als beide partners elkaar echter blijven waarderen, de 1 omdat hij of zij er voor zorgt dat de ander vrij van zorgen de deur uit kan en de ander omdat hij of zij toch maar elke dag opnieuw de wereld in gaat en de veilige thuishaven verlaat om te werken, is er niets aan de hand. Gelijkwaardigheid of ongelijkwaardigheid binnen relaties zit tussen de oren en niet op de externe werkvloer.
Geef een reactie