Een terugkerend verschijnsel: zeuren binnen je relatie. Zoals het cliché doet vermoeden vaak een zeurende vrouw met een bekritiseerde man die maar niet kan voldoen aan de eisen van zijn vrouw. Natuurlijk is dit even gechargeerd maar wie kent het niet. Zijn er niet stapels grapjes over te vinden op facebook of twitter?
Wat is hier nu eigenlijk aan de hand?
In de praktijk blijkt dat zeuren maar zelden gaat over het zeur-onderwerp. Nee het gaat eigenlijk nooit over dat dopje van de tube tandpasta, of het buitenzetten van het vuilnis. In essentie zijn er hele andere onderliggende gevoelens aan het werk. Gevoelens die nauwelijks besproken worden binnen de relatie.
Vaak blijkt dat er door de zeurder iets mist in de relatie, er ontstaat een gevoel van leegte. De zeurder probeert deze leegte te vullen door haar partner te vragen om verandering. Niet dat dit de oplossing gaat zijn want deze leegte die zij voelt kan niet opgelost worden met een paar simpele vervulde eisen. De leegte is ontstaan door twijfel, door het gevoel niet voldoende gewaardeerd te worden of speciaal gevonden. Of soms simpelweg angst om niet meer voldoende geliefd te zijn.
Het effect van zeuren binnen je relatie
Het probleem met zeuren is dat het een tegengestelde reactie geeft dan die de zeurder in kwestie beoogt. De partner zal direct in de verdediging gaan omdat zij worden aangesproken op een tekortkoming, of deze nu reëel is of niet. Zij voelen zich te kort schieten en bedenken zich dat het toch niet uitmaakt wat ze doen, ze doen het namelijk toch wel verkeerd. En zo zal de partner zich steeds verder terugtrekken en de zeurder steeds meer gaan zeuren, een vicieuze cirkel met mogelijk dramatische gevolgen.
Hoe breek je nu los uit deze vicieuze cirkel?
Binnen relatie counseling doe je samen een stap terug. We doorlopen samen het hele patroon van communicatie, van het klagen en het terugtrekken. Bij beide partners zal al snel het patroon herkend worden en beiden zullen inzien dat zij alle twee in een patroon zitten, samen. Beiden zullen moeten erkennen dat geen van beiden door dit gedrag krijgt wat ze willen. Het patroon erkennen is al een grote stap, de volgende is het ook écht herkennen.
Hoe simpel het ook lijkt, het daadwerkelijk voelen blijkt vaak toch nog wel wat tijd te kosten. Als het echter door beiden ervaren en gevoeld wordt kunnen we zoeken naar het onderliggende probleem. Door elkaar de gevoelens te melden ontstaat er al snel een gevoel van wederzijds begrip, de eigenlijke wens of angst wordt duidelijk aan elkaar. Door juist daarover te praten is er al een hele grote stap gezet in het doorbreken van die vicieuze cirkel.
Dus laat dat dopje zitten, het gaat niet om dat dopje. Zie wat er echt aan de hand is en bespreek het, met of zonder hulp.
Geef een reactie