De kogel is door de kerk, het besluit is genomen en de beslissing is onomkeerbaar: je gaat scheiden. Er is maar 1 klein probleempje: de scheiding is de keuze van je partner en niet van jou en het enige dat je je kunt bedenken is: maar ik wil helemaal niet scheiden.
Deze situatie komt vaker voor dan je denkt, in veel gevallen is het besluit om te gaan scheiden namelijk helemaal niet gezamenlijk genomen maar is slechts 1 van de partijen de initiatiefnemer. De andere partij kan niet anders dan dit accepteren en het over zich heen laten komen, een huwelijk of relatie in je eentje is tenslotte niet mogelijk, nietwaar?
De praktijk
In onze praktijk zien wij vaak mensen die na een scheiding moeite hebben om hun leven weer op de rit te krijgen. Ze staan dagelijks op, kleden zich aan en gaan naar hun werk. Doen hun boodschappen en kijken tv maar ze leven niet echt meer. Zij hebben niet alleen te kampen met het probleem van plotseling alleen verder moeten maar ook met het buiten hen om genomen besluit. Ze ervaren een enorme verandering in hun leven zonder dat ze daarom gevraagd hebben en kunnen niet langer invloed uitoefenen op hun dagelijkse leven. Het is voor ze besloten en ze hebben het maar te slikken.
Dit hakt er hard in. Je houdt je dan maar bezig met de praktische kant van het gegeven en gaat uiteindelijk noodgedwongen op zoek naar woonruimte, nieuwe spullen, neemt deel aan het ritueel van het scheiden van de inboedel, de rekeningen en als er kinderen zijn de beschrijving van de omgangsregeling. Maar het gaat niet van harte, je hoofd is er niet volledig bij en je gevoel al helemaal niet. Eigenlijk ben je op dat kritieke moment handelingsonbekwaam. Je kunt enkel nog voors en tegens bedenken om te kiezen voor een bepaald meubelstuk uit jullie voormalige inboedel of kiest een nieuwe woning op basis van financiële middelen en praktische overwegingen van dat moment, zonder na te denken over de lage termijn. Je moet overleven en hoe het later moet, dat zie je dan wel weer. Toch?
Hoe raap je jezelf bij elkaar?
Uiteindelijk na maanden loop je vast. In je dagelijkse leven, op je werk en in je sociale leven. Vrienden en familie zijn je emotionele uitbarstingen nu wel zat en roepen dat het nu toch al maanden geleden is en dat je het tijd wordt om jezelf weer bij elkaar te rapen. Zij beseffen echter niet dat je het verwerken van zowel de daadwerkelijke scheiding als het gebrek aan eigen inspraak en keuze juist iets is dat pas na een tijdje de kop opsteekt en je leven zo zwaar maakt.
Na het standje ‘overleven voor nu’ komt vroeg of laat het moment van bezinning wanneer je daadwerkelijk gaat voelen en ervaren wat er eigenlijk gebeurt is. Het gevoel van aangedaan leed en onrecht terwijl je daar nooit zelf om gevraagd hebt kan enorm blokkerend werken en je hele leven opnieuw op zijn kop zetten.
Een beetje hulp doet veel
Juist op dat moment heb je hulp nodig en als je die niet of onvoldoende vindt bij familie of vrienden zou je kunnen denken aan professionele hulp. Nu betekent dit absoluut niet dat je rijp voor een psychiater bent of direct aan een jarenlang traject van regressietherapie moet beginnen.
Het betekent enkel dat je een paar keer eens kunt praten met iemand die je de juiste vragen stelt op het juiste moment, die je kan helpen om precies die gevoelens naar boven te krijgen die je zo in de weg zitten en waar je maar geen vat op kunt krijgen. Zodat je wel inzicht krijgt in wat je nu eigenlijk is overkomen en de dingen kunt benoemen. Daarmee zul je al snel tot een veel beter gevoel komen over de situatie en wat er gebeurd is. Gedane zaken nemen geen keer maar je kunt er wel veel van leren, vooral over jezelf.
Als je merkt dat je vastloopt of dat je gedachten steeds vaker in een kringetje ronddwalen, neem eens contact op met een coach, zodat ook jij er weer uit kunt stappen en verder kunt met je leven, zoals jíj dat wilt.
LC LifeConsultant heeft diverse e-books geschreven over scheiden, waaronder deze:
Geef een reactie